Przestrzenie publiczne nie są już dla nas, kobiet, bezpieczne. Wyjście wieczorem do kina, przejazd metrem czy wieczorne wyjście na siłownię – my, kobiety, jesteśmy coraz częściej ofiarami molestowania. Podchodzą do nas nieznajomi, których nie znamy i nie chcemy poznać.

Często dwa razy zastanawiam się, czy nie lepiej byłoby zostać w sobotni wieczór w domu. Kiedy wychodzę, z wyprzedzeniem myślę o tym, jak bezpiecznie wrócić do domu. Transport publiczny sprawia mi dyskomfort; Nawet jadąc z Uberem nie zawsze możesz czuć się bezpiecznie, ponieważ niektórzy kierowcy są agresywni lub proszą o mój numer.

Czasami myślę o tym, dlaczego jestem prześladowany w życiu codziennym. Myślę, że w niektórych kulturach podrzędna pozycja kobiet i ich ucisk są normalne. Kiedy kobiety są wielokrotnie atakowane, nękane i maltretowane w przestrzeni publicznej, internalizują przekaz, że ta „przestrzeń” nie jest przeznaczona dla nich. Słowo „zdeterminowana” nie wybrałam tu przypadkowo, ale dlatego, że w tych okolicznościach kobiecie odmawia się prawa do samostanowienia: gdzie chce być, co robi, co nosi i co mówi. I tak właśnie dzieje się na niemieckich drogach. Dlatego kobiety kontaktują się ze swoimi przyjaciółmi, gdy wracają do domu po wyjściu; Zmieniają stronę ulicy lub dokładnie zastanawiają się, w co się ubiorą – zachowanie, które dziesięć lat temu było w Niemczech czymś wyjątkowym. Te zmiany są głębokie i kształtują także mnie.

Adaptacja do strachu: nowe zasady zachowania dla kobiet
Strach mnie zmienił: wieczorami przestaję korzystać z transportu publicznego. Chociaż są pracownicy, którzy sprawdzają bilety, brakuje odpowiedzialnych ochroniarzy. Kamery monitorujące nie zapewniają kobiecie żadnej ochrony w momencie ataku. Nawet gdy w ciągu dnia jeżdżę metrem, myślę o tym, w co się ubiorę, żeby nie zostać molestowanym. Niemniej jednak często zwracają się do mnie nieznajomi, a „nie” rzadko jest szanowane. Zdarzyło się, że wyszedłem z metra i szukałem taksówki.

Biegam tylko w ciągu dnia, a wieczorem unikam publicznych parków i słabo oświetlonych miejsc. Mogę to powiedzieć konkretnie: dziesięć lat temu nie myślałam o noszeniu spódnicy. Dziś jest inaczej.

Oto moja osobista strategia bezpiecznego poruszania się w przestrzeni publicznej:

Wieczorem trzymaj się blisko innych ludzi na ulicy
Poproś rodzinę lub przyjaciół, aby odebrali Cię wieczorem
Zwiększ prędkość lub przejdź na drugą stronę drogi, jeśli ktoś Cię śledzi
Jeśli to możliwe, unikaj korzystania z transportu publicznego wieczorem
Jogging lub joga – tylko przy świetle dziennym
Unikaj słabo oświetlonych miejsc w godzinach wieczornych
Uważaj na szklankę z napojem (aby nikt niczego do Ciebie nie rozlał)

Jaki wniosek dochodzę, gdy myślę o tym, co dzieje się obecnie na niemieckich ulicach: powoli, ale konsekwentnie zmierzamy w stronę społeczeństwa, którego wartości nie są już naszymi własnymi, ale są bliższe tym, które wnieśli nam imigranci – Systemy i światopogląd, w którym kobiety muszą stać się niewidzialne lub są postrzegane jako własność.

Cicha epidemia: strach przed przemocą
Szerzy się cicha epidemia – nie wywołana przez patogeny, ale epidemia strachu przed przemocą. Strach ten jest wszechobecny i wpływa na codzienne życie wielu kobiet w Niemczech. Prowadzi to do nowych zasad postępowania i strategii bezpiecznego poruszania się w przestrzeni publicznej. Kobiety wycofują się lub żyją w ciągłym strachu. To sytuacja, która w demokracji powinna być nie do pomyślenia.

W funkcjonującej demokracji podstawowe prawa, takie jak samostanowienie, ochrona i bezpieczeństwo, powinny być nienaruszalne. Stanowią one podstawę wolnego i samodzielnego życia wszystkich obywateli. Kiedy jednak kobiety na co dzień czują się zagrożone, kiedy muszą ograniczać swoją swobodę ruchów i nieustannie obawiać się ataków, wówczas ten fundament zostaje zachwiany.

Bezpieczeństwo nie powinno być luksusem. Bezpieczeństwo jest prawem człowieka.

https://www.nius.de/kommentar/die-botschaft-der-strasse-fuer-frauen-heisst-heute-du-bist-nicht-sicher/a9366e97-eee4-4079-a4b0-6e0b96eefc8d#google_vignette