Wkrótce wielodzietni.org tutaj

DaddyPig

Archiwum kończy się ładować tutaj: http://stare.wielodzietni.org/

Beta

Widzę, że zostawiłeś wątki z comiesięcznymi zmianami tajemnic w różach, myślisz, że one mogą być jeszcze dla kogoś intersujące?

DaddyPig

Nie wybierałem wątków ręcznie, tylko posłużyłem się statystykami. Zostały te, które budziły największe zainteresowanie.

DaddyPig

Link do starego forum pojawił się na górnym pasku.

jeremiasz

Nie bardzo da się korzystać z tego archiwizowanego forum. Często wyrzuca na nowe forum, np gdy się chce cos znaleźć

DaddyPig

Bo nie ma tam wyszukiwarki. To tylko kopia, a nie funkcjonalna strona.

jeremiasz

Strategia jest ważna, ale zaufanie jest ukrytą zmienną. Na papierze możesz mieć jasność co do swoich celów, ale w środowisku o niskim poziomie zaufania Twoja strategia nie zostanie zrealizowana

jeremiasz

DaddyPig Wkurzyłem się. Po bardzo długim czasie chodzenia po ludziach i mówienia: “ej, zróbmy katolicki eduseks”, a oni mnie olewali, bo po co. No więc sam robię. Inspiruje mnie JP2, który wsadził do “Miłości i odpowiedzialności” rozdział o seksuologii. Ja chcę zrobić to samo, czyli mówić współczesnym językiem o uniwersalnych wartościach. Zresztą, jak pewnie widziałeś, we wpisach nie ma żadnych odniesień religijnych. Bo to nie sztuka w katolskiej bańce zrobić pojedynek na encykliki. Sztuką jest przekonać niewierzących, że nasza drogą życia jest warta naśladowania.

W związku z Twoim wpisem na fakebooku też się zastanawiam jak taki katolicki eduseks miałby wyglądać. No według mnie jest dużym błędem oddzielenie seksu od cielesności. Czyli problem jest u samych założeń. Jest cielesność, która w scenie kuszenia Jezusa na pustyni, pokazana jest jako cel szatańskiego ataku. Nie samym chlebem człowiek żyje, ale także słowem Bożym.

Jest wielka tradycja Kościoła, mówiąca o tym jak pierwsi chrześcijanie podchodzili do cielesności. Nie było to zbyt skomplikowane, bo należało ją umartwić. A więc:
zmysły
-wzroku: kontemplacja piękna, unikanie przemocy, wyuzdania
-słuchu: kontemplacja ciszy, muzyki; unikanie hałasu, pochlebstw
-dotyku: zimny prysznic
potrzeby
-oddychania: ćwiczenia oddechowe
-jedzenia: post, unikanie obżarstwa
-seksu: wierność, prokreacja, unikanie rozwiązłości
-odpoczynku: unikanie dodatkowej pracy ale też rozrywek
-snu: czuwanie nocne

Przy koncentracji na seksie, umyka nam wiele rzeczy związanych z cielesnością. Warto pamiętać, że sama cielesność nie jest grzeszna, czyli nie działa ona wbrew Woli Bożej. Jest ona dana aby ludzie mogli lepiej wzrastać duchowo. Czyli aby mogli podporządkować potrzeby cielesne, potrzebom ducha.

DaddyPig

POSYNODALNA
ADHORTACJA APOSTOLSKA
AMORIS LAETITIA

Sobór Watykański II podniósł potrzebę „pozytywnego i mądrego wychowania seksualnego”, skierowanego do dzieci i młodzieży, „odpowiedniego do wieku”, „wykorzystując postęp nauk psychologicznych, pedagogicznych i dydaktycznych” [301]. Powinniśmy zadać sobie pytanie, czy nasze placówki wychowawcze podjęły to wyzwanie. Trudno myśleć o edukacji seksualnej w czasie, gdy istnieje skłonność do banalizowania i zubożenia seksualności. Można ją zrozumieć jedynie w kontekście wychowania do miłości, do wzajemnego daru z siebie. W ten sposób język seksualności nie ulega smutnemu zubożeniu, ale staje się bardziej rozumny. Impuls seksualny można wychowywać w procesie poznawania samego siebie i rozwijania zdolności do panowania nad sobą, które mogą pomóc w odkryciu cennych zdolności do radości i miłosnego spotkania.
Edukacja seksualna dostarcza informacji, nie zapominając jednak, że dzieci i młodzież nie osiągnęły jeszcze pełnej dojrzałości. Informacja musi docierać w odpowiednim czasie oraz w sposób stosowny do przeżywanego etapu. Nie należy nasycać ich danymi, bez rozwijania zmysłu krytycznego wobec inwazji propozycji, w obliczu niekontrolowanej pornografii i przeciążenia bodźcami, które mogą okaleczyć seksualność. Młodzi ludzie powinni mieć możliwość uświadomienia sobie, że są bombardowani przesłaniami, które nie dążą do ich dobra oraz ich dojrzałości. Trzeba im pomóc w rozpoznaniu i poszukiwaniu wpływów pozytywnych, w czasie, w którym nabierają dystansu wobec tego wszystkiego, co zniekształca ich zdolność do kochania. Podobnie musimy przyjąć, że „potrzebę nowego i bardziej odpowiedniego języka widać przede wszystkim we wprowadzaniu dzieci i młodzieży w tematykę związaną z płciowością” [302].
Wielką wartość ma taka edukacja seksualna, która pielęgnuje zdrową skromność, chociaż niektórzy utrzymują, że to sprawa z innych czasów. Jest to naturalna obrona osoby, chroniącej swe wnętrze i unikającej zamienienia się jedynie w przedmiot. Bez skromności możemy sprowadzić uczucie i płciowość do obsesji koncentrujących nas jedynie na narządach płciowych, obsesji, które zniekształcają naszą zdolność kochania oraz sprowadzają je do stanów chorobliwych i różnych form przemocy seksualnej, które powodują, że jesteśmy traktowani w sposób nieludzki lub wyrządzamy szkodę innym.
Często edukacja seksualna skupia się na zachęcie do „zabezpieczenia”, dążąc do „bezpiecznego seksu”. Wyrażenia te sugerują negatywny stosunek do naturalnego prokreatywnego celu seksualności, tak jakby ewentualne dziecko było wrogiem, przed którym trzeba się bronić. W ten sposób krzewiona jest narcystyczna agresja a nie życzliwość. Nieodpowiedzialna jest wszelka zachęta kierowana do nastolatków, by bawić się swoim ciałem i swoimi pragnieniami, tak jak gdyby osiągnęli już dojrzałość, wartości, wzajemne zaangażowanie i cele właściwe małżeństwu. W ten sposób beztrosko zachęca się ich do używania innej osoby jako przedmiotu eksperymentów, aby zrekompensować braki i wielkie ograniczenia. Tymczasem ważne jest, aby ich nauczyć drogi prowadzącej przez różne przejawy miłości, wzajemnej troski, szacunku naznaczonego czułą troską, bogatego w znaczenia komunikowania się. Wszystko to przygotowuje bowiem do pełnego i hojnego daru z siebie, który wyrazi się po ślubie w darze ciał. Zjednoczenie seksualne w małżeństwie przejawi się wówczas jako znak zaangażowania całościowego, ubogaconego całą wcześniejszą drogą.
Nie wolno oszukiwać młodych ludzi, prowadząc ich do mylenia poziomów: „Pociąg seksualny tworzy na krótko złudzenie związku, a jednak bez miłości «związek» ten pozostawia obcych równie daleko od siebie, jak byli dotąd” [303]. Język ciała wymaga cierpliwego uczenia się, pozwalającego na interpretowanie i wychowanie swoich pragnień, aby naprawdę dać siebie nawzajem w darze. Kiedy usiłuje się dać wszystko w jednej chwili, wówczas możliwe jest, że nie da się niczego. Czym innym jest zrozumienie słabości wynikających z wieku lub chaosu, a czym innym jest pobudzanie młodzieży do przedłużania niedojrzałości w ich sposobie miłowania. Kto jednak mówi dziś o tych rzeczach? Kto jest w stanie brać młodych ludzi na serio? Kto im pomaga przygotować się poważnie do wspaniałej i hojnej miłości? Nazbyt lekko traktuje się edukację seksualną.
Edukacja seksualna powinna również obejmować poszanowanie i docenienie różnicy, pokazując każdemu możliwość przezwyciężenia
zamknięcia się w swoich ograniczeniach, aby się otworzyć na akceptację drugiej osoby. Oprócz zrozumiałych trudności, które może mieć każdy, trzeba pomóc w akceptacji swojego ciała, takim jakim zostało stworzone, ponieważ „logika dominacji nad własnym ciałem przekształca się niekiedy w subtelną logikę panowania nad stworzeniem. […] Także docenienie własnego ciała w jego kobiecości lub męskości jest konieczne, aby móc rozpoznać siebie w spotkaniu z innym, różnym od siebie. W ten sposób można z radością przyjąć specyficzny dar drugiego czy drugiej jako dzieła Boga Stwórcy i wzajemnie się ubogacić” [304]. Tylko porzucając strach przed różnorodnością można osiągnąć uwolnienie się od immanencji własnego bytu i zafascynowania sobą samym. Edukacja seksualna powinna pomóc w zaakceptowaniu swego ciała w taki sposób, aby osoba nie dążyła do „zatarcia różnicy płci, bo nie potrafi już z nią się konfrontować” [305].
Nie możemy też zapominać, że na kształtowanie swego sposobu istnienia, kobiecego lub męskiego, nakładają się nie tylko czynniki biologiczne lub genetyczne, ale także różnorodne elementy związane z temperamentem, historią rodzinną, kulturą, przeżytymi doświadczeniami, otrzymaną formacją, wpływem przyjaciół, rodziny i osób podziwianych, i innymi konkretnymi okolicznościami wymagającymi wysiłku, aby się dostosować. To prawda, że nie możemy oddzielić tego, co jest męskie i żeńskie od dzieła stworzonego przez Boga, które jest uprzednie wobec wszystkich naszych decyzji i doświadczeń, i gdzie istnieją elementy biologiczne, których nie można ignorować. Prawdą jest jednak również, że to, co męskie i kobiece, nie jest czymś sztywnym. Dlatego jest na przykład możliwe, że męskość męża potrafi się elastycznie dostosować do sytuacji pracy żony. Podjęcie zadań domowych lub pewnych aspektów wychowania dzieci nie czyni go mniej męskim, ani też nie oznacza jakiejś porażki, kapitulacji lub wstydu. Trzeba pomóc dzieciom zaakceptować jako normalne te słuszne „wymiany”, które nie odbierają żadnej godności postaci ojca. Sztywność staje się przesadną manifestacją tego, co męskie lub kobiece i nie wychowuje dzieci i młodzieży do wzajemności realizującej się w rzeczywistych warunkach małżeństwa. Owa sztywność może z kolei uniemożliwić rozwój zdolności każdego, aż do tego stopnia, że uważa się za coś mało męskie poświęcenie się sztuce lub tańcowi, a mało kobiece pełnienie funkcji kierowniczych. To, Bogu dzięki, zmieniło się, ale w niektórych miejscach pewne niewłaściwe koncepcje nadal wpływają na ograniczanie uzasadnionej wolności i okaleczenie prawdziwego rozwoju konkretnej tożsamości dzieci oraz ich potencjału.

jeremiasz

DaddyPig Trudno myśleć o edukacji seksualnej w czasie, gdy istnieje skłonność do banalizowania i zubożenia seksualności. Można ją zrozumieć jedynie w kontekście wychowania do miłości, do wzajemnego daru z siebie. W ten sposób język seksualności nie ulega smutnemu zubożeniu, ale staje się bardziej rozumny. Impuls seksualny można wychowywać w procesie poznawania samego siebie i rozwijania zdolności do panowania nad sobą, które mogą pomóc w odkryciu cennych zdolności do radości i miłosnego spotkania.

Cóż faktycznie trudno myśleć o eduseksie w obecnej rzeczywistości, w której podstawy zasad chrześcijańskich zostały skutecznie podważone. Faktycznie potrzebne jest najpierw rozeznanie i określenie samych siebie. Potrzeba panowania nad własną cielesnością wynika z potencjalnej godności człowieka. Tak samo jak okiełznanie chciwości, czy pychy.

DaddyPig

Deklaracja o wychowaniu chrześcijańskim “GRAVISSIMUM EDUCATIONIS”

Wszyscy ludzie jakiejkolwiek rasy, stanu i wieku mają jako cieszący się godnością osoby nienaruszalne prawo do wychowania5 odpowiadającego ich własnemu celowi6, dostosowanego do właściwości wrodzonych, różnicy płci, kultury i ojczystych tradycji, a równocześnie nastawionego na braterskie z innymi narodami współżycie dla wspierania prawdziwej jedności i pokoju na ziemi. Prawdziwe zaś wychowanie zdąża do kształtowania osoby ludzkiej w kierunku jej celu ostatecznego, a równocześnie do dobra społeczności, których człowiek jest członkiem i w których obowiązkach, gdy dorośnie, będzie brał udział.

Należy więc zgodnie z postępem nauk psychologicznych, pedagogicznych i dydaktycznych dopomagać dzieciom i młodzieży do harmonijnego rozwijania wrodzonych właściwości fizycznych, moralnych i intelektualnych, do zdobywania stopniowo coraz doskonalszego zmysłu odpowiedzialności w należytym kształtowaniu własnego życia przez nieustanny wysiłek i w osiąganiu prawdziwej wolności, po wielkodusznym i stanowczym przezwyciężeniu przeszkód. Winni oni też otrzymać pozytywne i roztropne wychowanie seksualne, dostosowane do ich wieku. Poza tym trzeba ich tak przygotowywać do uczestniczenia w życiu społecznym, aby wyposażeni należycie w konieczne do tego i odpowiednie środki, mogli włączać się czynnie w różne zespoły ludzkiej społeczności, aby ujawniali przez rozmowę z innymi swe zapatrywania i chętnie zabiegali o wspólne dobro.

Święty Sobór oświadcza też, że dzieci i młodzież mają prawo, aby pobudzano ich do oceny wartości moralnych wedle prawidłowego sumienia i do przyjmowania owych wartości przez osobisty wybór, a również do doskonalszego poznawania i miłowania Boga. Dlatego usilnie prosi wszystkich, którzy sprawują władzę nad narodami albo też kierują wychowaniem, aby dzięki ich trosce nigdy nie pozbawiono młodzieży tego świętego prawa.

Synów zaś Kościoła zachęca do wspaniałomyślnej pracy w całej dziedzinie wychowawczej, w tym szczególnie celu, aby należyte dobrodziejstwa wychowania i nauczania można było szybciej rozciągnąć na wszystkich ludzi całego świata7.

W Rzymie, u Świętego Piotra, dnia 28 października roku 1965.

Ja, Paweł,
Biskup Kościoła Katolickiego

DaddyPig

A tu główne założenie według claude.ai:

Holistyczne podejście do seksualności
Edukacja seksualna powinna być osadzona w szerszym kontekście wychowania do miłości, nie sprowadzając seksualności jedynie do aspektów biologicznych. Kładzie nacisk na zrozumienie seksualności jako drogi wzajemnego obdarowania się i głębokiej więzi między osobami.
Dostosowanie do wieku i dojrzałości
Informacje przekazywane są stopniowo, odpowiednio do etapu rozwoju dziecka lub młodzieży. Celem jest unikanie przesytu informacyjnego i chronienie przed negatywnymi wpływami, takimi jak pornografia.
Kształtowanie charakteru i samokontroli
Edukacja ma rozwijać umiejętność panowania nad sobą, kształtować zmysł krytyczny oraz pomagać w rozpoznawaniu pozytywnych i negatywnych bodźców wpływających na postrzeganie seksualności.
Poszanowanie skromności i godności
Podkreśla się wartość skromności jako naturalnej ochrony przed przedmiotowym traktowaniem siebie i innych. Celem jest uchronienie przed redukowaniem seksualności do czystego popędu.
Przygotowanie do małżeństwa
Edukacja seksualna ma przygotowywać do pełnego, odpowiedzialnego i dojrzałego związku małżeńskiego, a nie zachęcać do eksperymentowania czy tymczasowych relacji.
Akceptacja różnorodności płciowej
Promuje się akceptację własnego ciała, różnic między płciami oraz elastyczność ról społecznych bez sztywnego przywiązania do tradycyjnych stereotypów.
Wymiar duchowy i moralny
Edukacja seksualna uwzględnia perspektywę chrześcijańską, odwołując się do wartości moralnych, szacunku do siebie i drugiej osoby oraz transcendentnego wymiaru ludzkiej miłości.

jeremiasz

DaddyPig Kształtowanie charakteru i samokontroli
Edukacja ma rozwijać umiejętność panowania nad sobą, kształtować zmysł krytyczny oraz pomagać w rozpoznawaniu pozytywnych i negatywnych bodźców wpływających na postrzeganie seksualności.

A ten punkt to już jest mega ważny. Jest to jedna z podstaw szczęśliwego życia. I tutaj wiele zależy od systemu edukacji opartym na tworzeniu uwarunkowań (czyli tak naprawdę zniewalającym). Na praktycznym podważaniu proaktywnych zachowań. Od tych wszystkich dyskusji opartych na erystyce.

Podobno wolność człowieka znajduję się pomiędzy bodźcem a reakcją którą ma wywołać. Nie tylko siła woli ma znaczenie, ale także umysł i serce. Kluczowa jest rola, którą człowiek zapragnie zrealizować swoim życiem. Nie tylko rola dobrego męża, czy żony ma znaczenie. Przede wszystkim warto wziąć odpowiedzialność za własne życie. Ta odpowiedzialność jest mega motywatorem. A później też skutecznym pocieszycielem w tym zakłamanym i smutnym życiu

« Poprzednia strona