Nie czekaj do 45 roku życia

DaddyPig

Nie czekaj do 45 roku życia
Mary Carter

Lekcje życia od mojej ciotki, które przyszły za późno …
Drodzy czytelnicy,
Dzisiaj siadam, aby podzielić się z wami słowami mądrości od mojej ukochanej cioci Cristiny. Odeszła w zeszłym roku, jako ofiara raka piersi, ale zostawiła nam skarbnicę doświadczeń i rad, których nie mogę zatrzymać dla siebie. Ciocia Cristina była jedną z tych kobiet, które rozświetlały każde pomieszczenie swoim uśmiechem, ale także nie przebierała w słowach, gdy trzeba było powiedzieć kilka trudnych prawd.
W ostatnich tygodniach życia postanowiła napisać swego rodzaju list do młodszej siebie. Kiedy po raz pierwszy przeczytałem go po jej śmierci, moje serce pękło, zdając sobie sprawę, jak wielu cennych lekcji żałowała, że nie nauczyła się wcześniej.
Dziś, aby uczcić jej pamięć, dzielę się z wami tymi refleksjami, mając nadzieję, że poruszą one czyjeś życie tak, jak poruszyły moje.

Czas leci, dziewczyny!
„Jeśli jest jedna rzecz, której się nauczyłam” - napisała ciocia Cristina - „to to, że czas jest najcenniejszym zasobem, jaki mamy, i niestety zdajemy sobie z tego sprawę dopiero wtedy, gdy jest już za późno”.
Opowiedziała o tym, jak w wieku 18 lat lato wydawało się nie mieć końca, a przyszłość odległą wiecznością. Ale w mgnieniu oka zbliżyła się do 50-tki, zastanawiając się, gdzie podziała się cała jej młodość.
„Nie marnuj swoich dni, myśląc, że masz cały czas na świecie” - radziła. „Wybierz się w podróż, powiedz ‘kocham cię’, podążaj za tym szalonym marzeniem. Ponieważ pewnego dnia obudzisz się i zdasz sobie sprawę, że „kiedyś”, na które czekałeś, już minęło”.
Bądź ostrożny z dokonywanymi wyborami
Ciotka Cristina nie była świętą i nie omieszkała się do tego przyznać. „Popełniłam swoje błędy, kochanie”, wyznała mi kiedyś. „Ale są błędy i są BŁĘDY”. Mówiła konkretnie o twardych narkotykach i destrukcyjnych uzależnieniach. Widziała, jak przyjaciele zatracają się w tych ścieżkach, a niektórzy nigdy nie wracają.
„Eksperymentuj, żyj, popełniaj błędy” - powiedziała. „Ale proszę, zastanów się dwa razy, zanim sięgniesz po coś, co może zrujnować ci życie. Żaden haj nie jest tego wart, jeśli ceną jest zdrowie lub wolność”.
Zdrowie psychiczne jest tak samo ważne jak zdrowie fizyczne
Był to szczególnie bolesny temat dla cioci Cristiny. Przez lata walczyła z depresją w milczeniu, przekonana, że proszenie o pomoc jest oznaką słabości. „Co za bzdury”, napisała. „Gdybym szukała pomocy wcześniej, może cieszyłabym się życiem o wiele bardziej”.
Podkreśliła znaczenie dbania o umysł tak samo, jak dbamy o ciało. „Idź do terapeuty, porozmawiaj z kimś, medytuj, zrób cokolwiek. Ale nie ignoruj swojego zdrowia psychicznego. Jest ono tak samo ważne, jak każde badanie lekarskie”.
Inwestuj w doświadczenia, nie w rzeczy
Ciocia Cristina uwielbiała opowiadać historię swojej pierwszej „prawdziwej” wypłaty. Wydała wszystko na drogą designerską torebkę, przekonana, że to ją uszczęśliwi. „Wiesz, gdzie teraz jest ta torba?”, pytała mnie ze śmiechem. "Pewnie gdzieś na wysypisku śmieci. Ale wspomnienia podróży, które odbyłam, ludzi, których poznałam? Te zabieram ze sobą na zawsze”.
Zawsze radziła inwestować w doświadczenia. „Podróżuj, ucz się nowych rzeczy, poznawaj różnych ludzi. To są rzeczy, które wzbogacą twoją duszę, a nie szafa pełna drogich rupieci”.
Prawdziwe przyjaźnie są rzadkie i cenne
„W wieku 20 lat myślałam, że mam setki przyjaciół” - napisała ciocia Cristina. „W wieku 45 lat zdałam sobie sprawę, że mam pół tuzina prawdziwych”. Mówiła o znaczeniu kultywowania głębokich i znaczących przyjaźni, zamiast zbierania znajomych w mediach społecznościowych.
„Znajdź ludzi, którzy stoją po twojej stronie w trudnych czasach, którzy mówią ci prawdę, nawet gdy nie chcesz jej usłyszeć, którzy rozśmieszają cię, aż boli cię brzuch. To są przyjaźnie, które warto mieć”.
Naucz się zarządzać swoimi pieniędzmi
Ten temat sprawił, że ciocia Cristina westchnęła z żalem. „Gdybym mogła cofnąć czas”, powiedziała, „nauczyłabym się o finansach osobistych znacznie wcześniej”. Opowiedziała o tym, jak wiele lat zajęło jej uświadomienie sobie znaczenia oszczędzania, inwestowania i planowania przyszłości.
„Nie musicie być finansowymi geniuszami” - poradziła. "Ale naucz się podstaw. Oszczędzaj trochę każdego miesiąca, nawet jeśli to tylko 20 dolarów. Dowiedz się o prostych inwestycjach. Twoje przyszłe ja będzie ci wdzięczne”.
Podążaj za marzeniami, ale miej plan B
Ciocia Cristina zawsze była marzycielką, ale na własnej skórze przekonała się, jak ważne jest posiadanie planu awaryjnego. „Ścigaj swoje marzenia z całych sił” - napisała. „Ale zawsze miej plan B. Życie w zabawny sposób rzuca nam podkręcone piłki”.
Opowiedziała, jak w wieku 30 lat musiała całkowicie zmienić swoją karierę po kryzysie w swojej branży. „To było przerażające, ale też jedna z najlepszych rzeczy, jakie mi się przytrafiły. Dowiedziałam się, że jestem bardziej odporna i elastyczna niż myślałam”.
Miłość własna jest podstawą wszystkiego
To była chyba najważniejsza rada cioci Cristiny. „Spędziłam pół życia próbując zadowolić innych” - wyznała. „Dopiero gdy lekarz powiedział mi, że mam raka, zdałam sobie sprawę, jak bardzo zaniedbałam siebie”.
Z pasją mówiła o tym, jak ważne jest stawianie siebie na pierwszym miejscu, uczenie się mówienia „nie” bez poczucia winy, traktowanie siebie z taką samą miłością i szacunkiem, jakim darzymy innych.
„Kochajcie siebie, rozpieszczajcie się, dbajcie o siebie” - nalegała. „Bo jeśli nie ty, to kto?”.

Ciocia Cristina zakończyła swój list nutą nadziei i wyzwania: „Życie jest krótkie, ale wspaniałe. Przeżyj je w pełni, z odwagą, miłością i bez żalu. I pamiętaj: nigdy nie jest za późno, by zacząć żyć życiem, o jakim zawsze marzyłaś”.
Kiedy ponownie czytam te słowa, czuję ciężar jej nieobecności, ale także siłę jej dziedzictwa.
Ciocia Cristina opuściła nas zbyt wcześnie, ale jej życiowe lekcje wciąż odbijają się echem i inspirują.
A wam, drodzy czytelnicy, pozostawiam wyzwanie: co zrobilibyście inaczej, gdybyście mogli wrócić do swoich 18 lat?
Jakiej rady udzieliłbyś swojemu młodszemu ja?
Podziel się w komentarzach, ponieważ nigdy nie wiemy, komu możemy pomóc naszymi doświadczeniami.
Pamiętaj: życie jest zbyt cenne, by rozpamiętywać „co by było gdyby”. Żyj nim teraz, żyj nim w pełni i spraw, by ciocia Cristina (i wszystkie ciocie Cristiny na świecie) były dumne.
P.S: Regularnie wykonuj samobadanie piersi. Ciocia Cristina chciałaby, żebym ci o tym przypomniała.

Beta

Regularnie się spowiadam, to pozwala mi na bieżąco patrzeć na swoje życie, wybory. Na bieżąco żałować popełnionych grzechów i iść do przodu.
Nie rozpamiętuję przeszłości, dzięki niej jestem dziś tym, kim jestem. Nie mam wpływu na przeszłość, mogę zmienić swoje “dziś”, jezeli gdzieś się pogubiłam, to mogę wrócić, naprawić, ale czasu nie cofnę. Skoro kiedyś dokonałam jakiegoś wyboru, to widocznie wtedy uważałam, że jest słuszny. Po czasie znikają z pamięci szczegóły, emocje, usłyszane słowa itd., które miały wpływ na decyzję. To, że dziś, na zimno, nie pamiętając w pełni okoliczności, postapiłabym inaczej niczego nie zmienia, żyje się do przodu, a nie do tyłu. Poza tym nikt nie ma wiedzy, jaki skutek za 10 lat będzie miała jego dzisiejsza decyzja.

jeremiasz

Kolejny przykład wybrakowanych rad. A gdzie punkt zaakceptuj prawdę o sobie, swoje braki i ograniczenia. Ogólnie dobrze jest poszukiwać prawdę i żyć w zgodzie z nią. To pozwoli Ci poczuć jak bardzo jesteś kochana. Odkryjesz wtedy że istnieje na tym świecie Wszechmoc, która bardzo Cię kocha.

A co do miłości własnej, to wolę inne cytaty:
Miłość własna jest przeciwieństwem miłości. Antoine de Saint-Exupery

Dziecię Moje, wiedz, że największą przeszkodą do świętości jest zniechęcenie i nieuzasadniony niepokój, on odbiera ci możność ćwiczenia się w cnocie. Wszystkie razem pokusy nie powinny ci ani na chwilę zamącić spokoju wewnętrznego, a drażliwość i zniechęcenie to owoc twojej miłości własnej. Nie trzeba ci się zniechęcać, ale starać się o to, aby na miejscu twej miłości własnej mogła zakrólować miłość Moja. A więc ufności, dziecię Moje; nie powinnaś się zniechęcać, [lecz] przychodzić do Mnie po przebaczenie, jeżeli Ja zawsze jestem gotów ci przebaczyć. Ile razy Mnie o to prosisz, tyle razy wysławiasz miłosierdzie Moje.

(ciach)Córko Moja, chcę cię pouczyć o walce duchowej. Nigdy nie ufaj sobie, ale całkowicie zdaj się na wolę Moją. W opuszczeniu, ciemności i różnych wątpliwościach uciekaj się do Mnie i do kierownika swego, on ci odpowie zawsze w Moim imieniu. Nie wchodź w targ z żadną pokusą, zaraz zamykaj się w sercu Moim, a przy pierwszej sposobności odkryj ją przed spowiednikiem. Miłość własną postaw na ostatnim miejscu, aby nie kaziła uczynków twoich. Z wielką cierpliwością znoś sama siebie. Nie zaniedbuj umartwień wewnętrznych. Zdanie przełożonych i spowiednika zawsze usprawiedliwiaj w sobie. „Dzienniczek” – Św. Faustyna Helena Kowalska

Wyrzut sumienia budzi się wtedy z taką siłą, że toczy grzesznika do głębi duszy. Wszystkie nieumiarkowane rozkosze i zmysłowość własna, którą uczynił swą panią a rozum swój niewolnikiem, oskarżają go bezlitośnie, gdyż poznaje w tej chwili prawdę tego, czego przedtem poznać nie chciał. Poczucie swego błędu okrywa go wstydem. Widzi, że żył jak niewierny, a nie jak wierzący, bo miłość własna zasłoniła w nim źrenicę najświętszej wiary. Diabeł zadręcza go myślą o jego niewierności, aby go wtrącić w rozpacz. św. Katarzyna ze Sieny (+ 1380), Dialog o Bożej Opatrzności; rozdział CXXXII – O śmierci grzeszników i ich mękach w chwili śmierci.

Dwoje królestw utworzyła dwojaka miłość; królestwo ziemskie utworzyła miłość własna, posunięta, aż do pogardy Boga; królestwo niebieskie zaś utworzyła miłość Boga, posunięta aż do pogardy siebie. św Augustyn